Nota Redakcyjna 1/2010

Nowoczesne leczenie onkologiczne wymaga ciągłej analizy postępowania, prowadzenia leczenia w oparciu o ustalone wzorce i standardy, ale i uwzględnienia specyficznej sytuacji klinicznej u konkretnego chorego. Dopiero takie, zindywidualizowane podejście do procesu leczenia może znaleźć odzwierciedlenie w postaci dobrych wyników. Oddając Państwu następny numer Cancer Surgery chciałbym zwrócić Państwa uwagę na zamieszczone w nim artykuły.

Jedno z opisywanych zagadnień dotyczy problemu terapeutycznego chorych z operacyjnym rakiem jelita grubego, u których stwierdzono obecność komórek nowotworowych w płynie z jamy otrzewnej przy braku obecności makroskopowych ognisk raka w otrzewnej.

Artykuł na temat oceny receptorów HER2 w raku żołądka przybliża możliwości leczenia chorych z tym nowotworem za pomocą terapii celowanych.

Z kolei śluzak rzekomy otrzewnej, rzadki nowotwór często wykrywany przypadkowo, stanowi poważny problem pod względem leczenia chirurgicznego. Przedstawiona praca poglądowa pokazuje możliwości, ale i problemy, występujące podczas leczenia tego nowotworu.

Kolejna praca przedstawia możliwości śródoperacyjnej oceny stanu regionalnych węzłów chłonnych w leczeniu oszczędzającym gruczoł piersiowy (BCT - Breast Conserving Treatment) i węzły chłonne pachowe (ACT - Axillar Conserving Treatment).

Praca na temat oceny stopnia odżywienia chorych onkologicznych zwraca uwagę na znaczenie problemu i konieczność opracowania standardu postępowania. Chorzy kwalifikowani do zabiegu operacyjnego często są niedożywieni, ale nawet u pacjentów o prawidłowej masie ciała może występować niedożywienie ukryte. Niedożywienie może wynikać nie tylko z braku apetytu, ale także ze zmian metabolicznych spowodowanych wpływem stresu związanego z wykryciem choroby nowotworowej. Kwalifikując chorego do operacji i wyznaczając mu jej termin możemy racjonalnie wykorzystać ten czas na poprawę odżywienia. W ten sposób możemy lepiej przygotować organizm pacjenta do zniesienia następnego stresu, jakim jest dla organizmu leczenie onkologiczne. Dzięki takiemu postępowaniu możemy zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań związanych z leczeniem oraz poprawić ogólną kondycję pacjenta.

Ostatnia praca, na która chciałbym zwrócić Państwa uwagę dotyczy opisu leczenia chorej z desmoidem jamy brzusznej. Ten trudny do leczenia nowotwór stanowi prawdziwe wyzwanie dla chirurgów i często tylko współdziałanie specjalistów różnych działów chirurgii prowadzi do sukcesu terapeutycznego.

dr hab. med. Tomasz Jastrzębski